romans

romans

Over de Taag (2018)

GENOMINEERD VOOR

DE HALEWIJNPRIJS 2018

Psychiater Ernest Bas worstelt met de dood van zijn vrouw Clarissa. Hij heeft haar psychische desintegratie niet zien aankomen en probeert daarmee in het reine te komen. Ernest geeft zijn baan op en verhuist naar Lissabon, waar Isaura woont, de halfzus van Clarissa. Hij hoopt dat zij hem kan helpen Clarissa’s overlijden te verwerken, omdat zij het dichtst bij haar stond.

Door het intensieve contact met Isaura komt een traumatische gebeurtenis uit zijn jeugd naar boven. Dat dwingt Ernest onder ogen te zien dat het beeld dat hij van zichzelf heeft, niet strookt met de feiten. Wie is hij nu werkelijk? En wie was hij vroeger? Geleidelijk overwoekert het verleden het heden, en Ernest ziet zich gedwongen zijn eigen geschiedenis te herschrijven.

Over de Taag is een indringende psychologische roman over de worsteling van een psychiater met problemen en inzichten die krachtiger zijn dan hijzelf.

Kopen

DE PERS:

Hans Dekkers zet Ernest bijzonder overtuigend neer. Hier zit een psychiater achter de schrijftafel, ga je na verloop van tijd vermoeden, zo subtiel en gedoseerd springt hij om met de juiste details.
(..) Dekkers is socioloog van opleiding en een heel knappe schrijver. Dat merk je ook in zijn spitse dialogen. Grandioos is hij wanneer hij Ernest een glas laat drinken met een rivaal die het ook op Isaura heeft gemunt en hij die van een zelfverzekerde versierder in een paar minuten degradeert tot een aan zichzelf twijfelende sabbelaar.

(Marnix Verplancke in Knack Focus, 31 januari 2018)

Een intrigerende roman (...) Mooi en overtuigend, en met de nodige humor, laat hij zien hoe de psychiater met zichzelf in de slag gaat, hoe hij zijn eigen geschiedenis en onvermogen onderzoekt en hoe hij gaat twijfelen aan rotsvast in zijn gedachten verzonken denkbeelden die voor de waarheid doorgaan.

(Maarten Moll in Het Parool, 3 februari 2018)

Over de Taag bevat markante, emotionerende scènes die het lezen van deze poëtische roman meer dan de moeite waard maken.

(Koen Eykhout in De Limburger, 6 februari 2018)

Dit is een knap geschreven roman, vol lagen, ideeën en uitstapjes die er niet toe lijken te doen, maar die allemaal gaan over de complexe psyche van de mens. Een psyche die bovenal beïnvloed wordt door de tijd, de herinnering en de behoefte om geliefd te zijn. Mooie taal, humor en zeer rake beschrijvingen maken dit tot een complexe roman die na lezing tot nadenken stemt.

(Mick Zwart, NBD-Biblion, maart 2018)

video bij Over de Taag

regie & camera: Netty van Hoorn

muziek: Nocturne van Das Wesen

Over de Taag (2018)

Isis (2012)

De zestienjarige Isis woont met haar tweelingzus Galya en haar grootmoeder Boma in een oud herenhuis. De verhouding tussen de drie is altijd wat afstandelijk geweest, en komt op gespannen voet te staan nu Isis de ware toedracht wil achterhalen van het ongeluk waarbij hun ouders twaalf jaar geleden om het leven kwamen. Tijdens haar zoektocht beginnen werkelijkheid en fantasie steeds meer door elkaar te lopen. Ze stuit op een waarheid die haar hele leven op zijn kop zet.

'Twaalf jaar scheiden me van het laatste beeld van mijn ouders. Er zijn geen foto's van hen. Waarom weet ik niet. Boma zegt dat ze ze nooit heeft gehad. Vaak probeer ik wanhopig de tijdsspanne van twaalf jaar te overbruggen in mijn fantasie. Mijn herinneringen aan te scherpen of hiaten in te vullen. Ik deed moeite over het gat in de tijd heen te springen en verplaatste me in een vierjarige, in de hoop hen tot leven te wekken. Tot mijn verdriet leverde mijn hersengymnastiek niets op. Ik kon de werkelijke herinneringen niet meer onderscheiden van mijn verzinsels en mijn voorstelling van pa en ma viel ten prooi aan slijtage, als bij een foto die met de jaren verbleekt en verfomfaait.'

Kopen

DE PERS:

'Een betoverende korte roman (...) Tijdens Isis' speurtocht spelen feit en fictie een verrassend, maar verraderlijk spel met elkaar. (...) En dat allemaal met een achteloos gemak, zonder spierballenproza te hanteren of een andere vorm van effectbejag. Kleinood.'

(Koen Eykhout in Limburgs Dagblad)

‘Isis is een geweldig boek. Niet alleen word je meegezogen in Isis´ werkelijke en psychische zoektocht naar het verleden, maar je wordt ook aan het denken gezet over het onderscheid tussen droomervaringen en werkelijke ervaringen, en over de invloed van techniek op ons denken en doen. Dekkers weet je non-stop te boeien. De climax en het einde van de roman zijn compleet onverwacht.’

(Marleen van de Pol, Literair Nederland)

‘Zijn zinnen noden tot lezen en herlezen, de gedachten die hij Isis laat denken zetten ook de lezer aan het denken. Haar werkelijke wereld en haar fantasie lopen zonder overgang in elkaar over en nooit is duidelijk wat echt is en wat alleen in gedachten bestaat.'

(Sonja de Jong, Haarlems Dagblad)

‘Hans Dekkers kruipt diep in Isis’ intelligente geest, laat haar met gemak switchen tussen de cyberwereld en de reële wereld, en creëert zo een scherp beeld van de verwarring van de bewust wordende puber. Ook in haar pittige no nonsens taal, een mix van vaak hoogdravende pubertaal met cybertermen, legt hij die verwarring en onzekerheid feilloos vast.’

(Jet Marchau, Vertel eens, weblog)

'Onthutsende roman met een meer dan verrassende afloop.'

(Eric Vanthillo, Pluizuit)

‘Een uitstekend uitgewerkt verhaal dat uit meerdere lagen bestaat.’

(Drs. J. Hetebrij, NBD Biblion)

‘Isis is een breinfokker van jewelste. Het boek zet de lezer, zoals in de films The Matrix, Vanilla Sky en Fight Club, compleet op het verkeerde been. De magiër Dekkers laat ons verdwalen in een labyrint van werkelijkheid, droom, geloof, verbeelding en virtualiteit.’

(Annemarie Estor, Streven)

Isis

Lady Di en de Verwildering (2008)

Als het waar is dat elke zelfmoord een boodschap bevat, dan bevat de zelfmoord van Marcella een wel heel onbegrijpelijke boodschap voor haar vriend Fons.

Na de dood van Marcella is de negenentwintigjarige Fons Spillijn in een diep dal beland. Op een ochtend, eind augustus 1997, heeft hij op een tennisbaan in Parijs een vluchtige ontmoeting met een man. De volgende dag ontdekt hij dat het Henri Paul betrof, de chauffeur van het Ritz-hotel die afgelopen nacht samen met prinses Diana dodelijk is verongelukt. Hij ontmoet ook een vrouw die misschien de vriendin van Henri Paul was en die vlak na diens dood voorgoed in de anonimiteit verdwijnt. Aanvankelijk gelooft Fons de bestaande complottheorieën over het dramatische ongeluk, maar door zijn contact met deze vrouw komt hij tot een nieuwe, verrassende theorie over Diana's dood. Geleidelijk aan ontvouwt zich voor Fons een intrige die gesponnen is rond het raadsel van Marcella's zelfmoord en die een verrassende en bloedstollende ontknoping krijgt. Lady Di en de verwildering is een meeslepende roman over gecompliceerde liefdes, complotten en duistere doodsomstandigheden.

DE PERS:

‘Op een meesterlijke wijze neemt Dekkers je mee in een verhaal waarin het draait om onschuld, genot en overgave en van deze drie de liefde en alleen de liefde. (…) Lady Di en de verwildering is van de afdeling genieten en nagenieten, nog lang na de afdronk van deze mysterieuze, donkere, kruidige, roesverwekkende wijn. Prachtig!’

(Koen Eijkhout in De Limburger)

‘Hans Dekkers brengt thema’s als snelheidsroes, genetische predestinatie, complottheorieën, overspel, gestrande ambities en het zoeken van ontlading samen in de duivels knap gecomponeerde roman Lady Di en de verwildering. Voeg daarbij een sterke neus voor beladen scènes met fraaie dialogen en een flinke dot vakmanschap, en een van de beste romans van 2008 vertrekt in een noodvaart. (…)

Dekkers schrijft een stuwend, humoristisch en trefzeker proza dat je naar adem doet happen.’

(Patrick Bassant in Literair Nederland)

‘In zijn vijfde roman zorgt Hans Dekkers voor veel afwisseling, verschillende perspectieven en soepele schakelingen tussen heden en verleden, voor interessante complottheorieën rond prinses Diana en haar dronken chauffeur Henri Paul, en geeft hij een boeiend portret van een man die zijn leven weer op orde probeert te krijgen en de conclusie moet trekken dat ieder mens in wezen een vreemde is, voor zichzelf en voor anderen.’

(L.A.A. Kruse, NBD/Biblion)

‘Lady Di en de verwildering leest als een trein.’

(Rachel Levy, Recensieweb)

Lady Di en de Verwildering (2008)

Duizend Hotels

(2004)

Studente Olga Spier reageert op een advertentie waarin vrijwilligers voor een toneelstuk worden gevraagd. Ze wordt aangenomen en begint met vier jonge medespelers aan de repetitites onder leiding van regisseur Cas Klink, een charismatische persoonlijkheid met duivelse trekjes. Na de opvoering stelt Cas voor om de zomer door te brengen in het afgelegen Twentse landhuis Wolfsgrond. Binnen de groep ontstaat een broeierige, beklemmende sfeer. De spanningen lopen in een hoog tempo op, totdat uiteindelijk een gruwelijke daad een einde maakt aan wat eens zo idyllisch begon.

Duizend hotels gaat over mensen die geen afscheid kunnen nemen van de roes van de jeugd. In een bezwerende stijl voert Hans Dekkers de lezer binnen in een wereld die zowel kluchtig als huiveringwekkend is.

DE PERS:

‘… proza waarin de roes en het mysterie, en de angst en een verhoogde werking van de zintuigen hand in hand gaan, proza kortom van een nachtmerrieachtige schoonheid en intelligentie.’

(Arie Storm, Het Parool)

‘Knap. Angstaanjagend.’

(Koen Eykhout, De Limburger)

‘Wat idyllisch begon eindigt als een gewelddadige thriller met sfeervolle, haast poëtische intermezzo’s. Een roman waar je je hoofd bij moet houden.’

(Haarlems Dagblad)

‘Dekkers voert de druk geleidelijk aan op en brengt die subtiel over op de lezer. De elektrisch geladen sfeer zit hem niet alleen in de zorgvuldige opbouw van het verhaal, maar ook in het taalgebruik. Dekkers' meanderende zinnen hebben op den duur een hallucinatoire uitwerking - ze vormen zelf een ondergronds voortwoekerend netwerk waarin je als lezer maar al te graag verstrikt raakt.'

(Joris van Groningen, Nieuwsbrief Productiefonds)

Duizend Hotels (2004)

HET VIJFDE KWARTIER (2000)

Massimo Porcelijn, wetenschapper, en Tiber Veld, huisarts, vinden elkaar op een Romeinse soiree. Door een blik van herkenning worden ze naar elkaar toe gezogen. Als blijkt dat ze allebei een Nederlandse vader hebben en een romantische hang naar het verleden delen, bloeit er een bijzondere vriendschap op. Achter de façade van hun zielsverwantschap ontspint zich evenwel een waar spel van vergissingen.

Het vijfde kwartier is een even spannende als ontregelende roman over vriendschap en bedrog, over het verlangen naar het hogere en de verleidingen van het banale, geschreven in een beeldende en precieze stijl, vol mooie bespiegelingen en met een adembenemende intrige.

DE PERS:

‘Het is zo meeslepend geschreven dat je in één ruk door wilt naar het eind.’

(Robert Anker, Het Parool)

‘Vlak voor het einde krijgen we Wagner en Dekkers ineen: groots, vervoerend, afgrijselijk en onvermijdelijk.’

(Arjan Peters, De Volkskrant)

‘Mooi geënsceneerd kostuumdrama. (...) Grote opera.’

(André Matthijsse, Haagsche Courant)

‘Het vijfde kwartier van Hans Dekkers is in een voortreffelijke, meeslepende stijl geschreven en had zich tegen geen beter decor dan Rome kunnen afspelen.’

(René Huigen, MAN)

‘Grote kwaliteit.’

(Ton Verbeeten, De Gelderlander)

‘Het is een verhaal vol dramatiek en spanning, met een groot gevoel voor literair effect en psychologie geschreven. De gedachte aan Mulisch met zijn gelaagdheid en mythologische allure dringt zich op, maar Dekkers is een veel muzikalere schrijver.’

(Cees van der Pluijm, Biblion)

‘Een even ambitieuze als trefzekere roman.’

(Arie Storm, Snoecks)

‘Een literaire en Nederlandse Visconti, zo kan je Hans Dekkers in zijn nieuwste roman best zien. De sfeer van films als 'Dood in Venetië' komt je zo tegemoet. Voor de fans van het genre is Het vijfde kwartier een meesterwerk.’

(Bart van der Bruggen, Vlabin-VBC)

Het vijfde kwartier (2000)

BLACK-OUT (1997)

Na zijn eindexamen wacht Stefan Bon een lange zomervakantie. Hij raakt in de ban van de mooie, ongenaakbare vrouw Rim. Een reis naar Mexico zorgt ervoor dat ze een tijdlang op elkaar aangewezen zijn. De gebeurtenissen tijdens de grote zonsverduistering van 11 juli 1991 worden door Rim heel anders ervaren dan door Stefan en gaandeweg ontstaat er bij hem het vermoeden dat de duistere voorspelling van een handlezeres wel eens de sleutel zou kunnen bevatten van hun beider lot. Wanneer hij is teruggekeerd in Nederland, vormt een moord het trieste einde van zijn zo optimistisch begonnen avontuur. Black-out is Stefans relaas van passie en verraad, dat zich ontvouwt als een thriller. Is hij werkelijk onschuldig aan de moord waarvan hij verdacht wordt? Is hij het slachtoffer van een hels complot? Stefans sarcastische en tegelijk ontroerende exposé probeert met een stortvloed aan woorden een wal op te werpen tegen de doem van het verleden. Zijn ‘leerschool der liefde’ is een geschiedenis van ontluistering.

DE PERS:

Met zo’n verteller die in scènes denkt, een onderhoudende toon aanslaat en bij dit alles gevoeligheden niet uit de weg gaat, kunnen we tevreden zijn.’

(Arjan Peters, De Volkskrant)

‘Allerlei mysterieuze of demonische brokstukken passen aan het eind van het stilistisch goed geschreven verhaal in elkaar.’

(Frans de Rover, Vrij Nederland)

‘Er zitten ook in deze tweede roman van Dekkers mooie details. Geen geur, geen mummie, geen filmbeeld of er is betekenis. Zoals het hele boek eigenlijk een Pasolini-achtige vertelling is: vol zinnebeelden van en kritiek op het gedrag van een in zichzelf verveelde en zich daarom te buiten gaande bourgeoisie.’

(André Matthijsse, Haagsche Courant)

‘Black-out is een goed geschreven en enerverende roman.’

(Arie Storm, Snoecks)

‘Black-out is een uiterst fascinerende roman, met weliswaar overbekende ingrediënten, die echter tot een geheel eigen cocktail worden vermengd. Verveling en frustratie zijn de hoofdelementen in dit psychologisch drama, dat je onvermijdelijk naar een sterke climax voert. De identificatie met de ik-persoon gebeurt onmiddellijk, je zit te luisteren naar de herinneringen van Stefan Bon, maar toch is die veel gebruikte flashbackstructuur prima op dit boek toegepast. Je rolt als lezer mee door de geest van Stefan Bon, ondersteund door een hypnotiserend proza. Bij heel wat beelden plakt Dekkers filmscènes, een procédé dat de verbeelding een extra stimulans geeft.’

(Jan Reynders, Vlabin-VBC)

Black-out (1997)

Begrafenis vande Sardine (1994)

BEGRAFENIS VAN DE SARDINE

(1994)

In Begrafenis van de sardine jagen drie hoofdpersonen ieder hun eigen obsessie na. Popmuzikant Bernard is uitgekeken op het oppervlakkige wereldje vol drugs en snelle seks waarin hij verkeert. Zijn zus Evelien dweept ziekelijk met de herinnering aan haar vader, die tijdens de watersnood van 1953 is verdronken. Haar man Jan denkt het huwelijk te moeten onderwerpen aan een reeks gruwelijke beproevingen. Geleidelijk aan raken de drie hoofdpersonen verstrikt in een web van intriges en wederzijdse verdachtmakingen. Is er een gebeurtenis uit het verleden die hen alle drie aangaat, maar waarvan zij de ware hartstocht niet kennen? Of is een van hen minder het slachtoffer van zijn wanen dan we vermoeden? Geleidelijk ontstaan er scheurtjes in de realiteit. Een homunculus ontsnapt uit een alchemistich laboratorium en wat gebeurt nu precies tijdens die mysterieuze boottocht op de Friese meren die verzoening had moeten brengen? Begrafenis van de sardine is behalve een roman waarin de slaap van de rede monsters baart ook een scherp geëtste opname van het jaar 1980, waarop de uitwassen van het ik-tijdperk zo sterk hun stempel hebben gedrukt.

DE PERS:

‘... stilistisch knap geformuleerd. [...] In deze debuutroman vermengt Hans Dekkers een realistische beschrijving van wat de generatie van zijn personages kenmerkt met visionaire, symbolische, gedroomde of verbeelde taferelen van hun demonische angsten.’

(De Morgen)

‘Dekkers houdt je in de tang! [...] In zijn realistische beschrijving van alledaags familiegedoe kruipt een mythische oerkracht binnen die de lezer ten slotte betovert.’

(Haagsche Courant)

‘Begrafenis van de sardine is goed en soms speels geschreven, voorbeeldig geconstrueerd en beschikt bovendien over een fraai plot... Als dat geen reclame voor de literatuur is.’

(Limburgs Dagblad)

‘Stilistische hoogstandjes... een vernuftig woordenspel met de lezer.’ (De Gelderlander)

‘ ...deze kroonluchter brandt fel genoeg om over veel andere debuten een schaduw te werpen.’ (Eindhovens Dagblad)